26 april 1986. In de Oekraïense grensplaats Tsjernobyl ontploft een kernreactor. Wereldwijde paniek is het gevolg. In Wit-Rusland, waar 70 procent van de nucleaire regen valt, weten de mensen van niets. Sommigen geloven zelfs dat de straling afneemt door veel wodka te drinken. Niemand kent de feiten want de regering houdt nog steeds veel informatie achter. Mismaakte kinderen, extreem veel gevallen van schildklierkanker en vruchtbaarheidsproblemen doen het ergste vrezen. De kinderen van toen zijn volwassen geworden en tasten nog steeds in het duister over de toedracht en gevolgen van de ramp. Voor de generatorgeneratie sprak Franka Hummels met die Wit-Russen. Welke invloed heeft de ramp gehad op hun gezondheid en mentaliteit? Hoe is het om op te groeien in een dictatuur waarin de waarheid geen rol speelt? Aan de hand van de levensverhalen van drie hoofdpersonen belicht Hummels de menselijke kant van de ramp.

 

 

 

 

 

 

Wit-Rusland is de grote onbekende in Europa. Nauwelijks bekend is dat het sinds 1991 onafhankelijk is, een groot land is met een kleine tien miljoen inwoners en met een eigen taal (die dichter bij het Pools staat dan bij het Russisch), met een woelig verleden waarin het deel uitmaakte van tal van verschillende landen en rijken en waardoor het aanmerkelijk verschilt van het echte Rusland.

Geen land werd in de Tweede Wereldoorlog zo getroffen als Wit-Rusland, maar in het Sovjetrijk ontwikkelde het zich desondanks tot het meest welvarende en geïndustrialiseerde deel. Nu wordt het land omschreven als de laatste dictatuur van Europa, met een nog altijd op Sovjetleest
geschoeide economie. Europa mag dan Wit-Rusland niet kennen, de Wit-Russen kennen Europa wel. “Wit-Rusland is een land in het hart van Europa”, leren de kinderen er op school.